Devamını Yaz

Doğu illerindeki bir ağanın en büyük zevki, kar üzerine çişiyle imzasını atmakmış. Bu nedenle kar yağmaya başladığı andan itibaren köyde hayvanlar dahil hiç kimse sokağa çıkamazmış. Kar biraz kalınlaşınca, ağa sırtına kürkünü giyer ve köy meydanına gelirmiş. Yanında da en yakın yardımcısı Hasso. Ağa sırtını köye doğru döner sonra sorarmış:

– Ula Hasso, ahali bakiy mi?

Hasso cevap verirmiş:

– Evet ağam, hepisi de bir olmuş, pencerelerden bakir.

Ağa çisiyle karın üzerine imzasını atarmış ‘Abdullah Cizrelioglu’. Sonrada bir nokta koyarmış ve sorarmış:

-Hala bakirler mi?

– He ağam, hem bakirler hem de çılgın gibim alkışlirler.

Her sene ayni tören sürermiş. Aradan 7 yıl geçmiş. Ağa yine kar tuttuktan sonra çıkmış köy meydanına. Sormuş Hasso’ya:

– Ahali bakir mi?

– He ağam, bakirler, köpekler, kediler bile camdadır.

Ağa ‘Abdullah’ diye adini , arkasından ‘Cizrelioglu’ diye soyadını yazmaya başlamış ki; kalakalmış, çünkü yaş gereği prostat. Halka rezil olmak var. Alçak sesle Hasso’ya sormuş:

-Bakirler mi?

– He ağam, bakirler de, sen ne diye durdin öyle?

Ağa çaresiz:

– Ula gel yanıma, arkanı dön ahaliye, tamamla şunu, diye emretmis. Hasso bir an durmuş, sonra çişini yapmaya hazırlanmış ve ağanın kulağına eğilip:

– Ağam demiş, Kırk yıldır kafama vurdin, salak dedin, sırtıma vurdin aptal dedin. Ha bu kulun okumayi yazmayi sökemedi ki, ucuni tut da yazının devamını sen yaz.

İşini gördüreceğin adamın eğitimini sakın ihmal etme yoksa yarın neyi tutacağın belli olmaz.