Hz. Ömer (r.a.) Resûlullah (s.a.v.)’in kabrini ziyaret eder. Kabri önünde bir

Hz. Ömer (r.a.) Resûlullah (s.a.v.)’in kabrini ziyaret eder. Kabri önünde bir bedevinin/çölde yaşayan köylünün dua ettiğini görür ve arkasında durup duasını dinlemeye başlar.

Şöyle dua etmektedir bedevi:
“Ya Rabbi! Bu senin Habibin, ben de kulunum. Şeytan da düşmanın.
Eğer beni bağışlarsan, Habibin sevinir, kulun kazanır, düşmanın üzülür.
Beni bağışlamazsan, Habibin üzülür, düşmanın sevinir, kulun helak olur.
Yarabbi! Sen, Habibini üzmekten, düşmanını sevindirmekten, kulunu helak etmekten daha cömertsin.

Yâ Rabbi.! Araplar arasında asil insanlar vefat ettiklerinde, kabri başında kölesini azat etme geleneği vardır. İşte Alemlerin Efendisi ve bizim Seyyidimiz vefat etti. Kabri başında, sende beni cehennemden âzât et”.

Bunun üzerine, Hz. Ömer avazı çıktığı kadar:
“Ya Rabbi! Bu Bedevi’nin Senden istediğini ben de istiyorum”
diye bağırır.
Sakalı ıslanıncaya kadar hıçkıra hıçkıra ağlar.

Bedevî dayanamaz ve: “Ey Müminlerin Emiri! Sen de mi ağlıyorsun! der.

Yâ Rabbi!
Ey.! Merhametlilerin en merhametlisi.!
Ramazan ayının sonunda, Arefe gününde, bizi de, ana-babamızı da, sevdiklerimizi de, üzerimizde hakları olanları da, mü’minleride, zürriyetimizi de cehennemden âzât et. Âmin!